Bij het afscheid van Harry Ekkerink,
onderscheiden door Paus Bendictus XVI met de Orde
PRO ECCLESIA ET PONTIFICE
Heel wat keren fietste Harry naar de pastorie. Door het keukenraam zag je zijn vertrouwde verschijning. Onopvallend ging hij achter het bureau zitten om administratiewerk te verrichten. Of om even goedendag te zeggen. Vele jaren behartigde hij het kerkhofbeheer en alles wat daarmee samenhing. Hij ondersteunde later het kerkbestuur met de kerkbijdragegegevens en betalingen toen Sjeng Vaessen wegviel.
Eerder was hij al vele jaren lid van het kerkbestuur en had een aandeel in het werven van geld voor de restauratie van de Eligiuskerk. Ook andere activiteiten zoals het organiseren van de vrijwilligersavond, nieuwjaarontmoeting, vervoer en afvoer regelde hij.
Je voelde de zorg voor anderen zonder zich op te dringen. Dit betrof zijn gezin, maar ook mensen van de parochie en onze gemeenschap. Ieder die een beroep op hem deed vond bij hem een open deur. Hij straalde gezelligheid en had de gave om met mensen met elkaar te verbinden. Eindeloos was zijn geduld als dit niet altijd lukte.
Hard was de klap toen hij onverwacht van ons heen ging, in stilte en onopvallend. Zijn afscheid heeft ons diep geraakt en wij zullen Hem missen. Wat hij bij ons heeft achtergelaten is veel waarop wij verder kunnen bouwen. Er is vooral de dankbaarheid voor datgene wat hij voor ons betekend heeft. In het leven bij God blijft hij voor ons zorgen